07 maart 2014 - Batsfjord - Kirkenes - Brussel


Klik hier voor de fotoreeks op Flickr

Vandaag alweer de laatste dag en we zijn opnieuw heel vroeg op.  Zonde om hier lang in bed te blijven liggen...
We staan dan ook al aan dek als we Vadsø binnen varen.




Vadsø heeft zo'n 6500 inwoners en is het administratieve centrum van de provincie. Het vliegveld ontvangt jaarlijks ± 70.000 passagiers.  In 1875 was tweederde van alle inwoners van Finse afkomst. Vandaag wordt er onderwijs gegeven in het Fins, dat nog in veel gebieden springlevend is bv. op de kuststrook Vadsø - Vardø.

De basis van de industrie van Vadsø wordt gevormd door de visserij en de overheidsadministratie. Hoewel er relatief weinig actieve vissers zijn, is er een belangrijke visindustrie. In februari - maart komen de loddescholen vanuit de zee hierheen om kuit te schieten. Dit resulteert o.a. in de productie van visolie. De kabeljauw volgt de lodde van maart tot juni maar komt zelden helemaal tot in de Varangerfjord. Een nieuw type reuzekrap, de Kamtsjatka-krab, is bezig aan een opmars vanuit Rusland naar de binnenkant van de Fjord.







We verlaten Vadsø om 7u15 en varen naar onze terminal : Kirkenes.












Voor ons en deze reis ook de echte "terminal".


Er staat hier zowaar een welkomstcomité...


Ook de bussen staan al klaar om ons naar de luchthaven te brengen.


Kirkenes telt, samen met de omliggende dorpjes 5.000 inwoners. Het vormt het centrum van de gemeente Sørvaranger, dat 9.500 inwoners rijk is. De stad bevindt zich midden tussen twee tijdzones - Helsinki en Moskou - en ligt in het hart van het "grensland". Ze ligt ten zuiden van de boomgrens van de Noordpool en is, in vergelijking met de rest van de Finmarkse kust, bijzonder vruchtbaar.

De stad ligt aan de monding van de Pasvikelva rivier, die gedeeltelijk de grens met Rusland aangeeft. De E6 weg eindigt hier, en het is ook het noordelijkste eindpunt voor de Noorse vliegtuigvluchten.

Het vliegveld heeft 155.000 passagiers per jaar, en er vinden jaarlijks ongeveer 120.000 grensovergangen plaats bij Storskog op de Russische grens. De haven ligt zo diep in de fjord dat de Golfstroom er niet bij kan, waardoor de haven regelmatig dichtvriest. Vaak moeten dan ook ijsbrekers ingezet worden om de haven vrij te maken. Kirkenes werd gebouwd rondom de mijnonderneming AS Sydvaranger, maar de mijnactiviteiten zijn tussen stopgezet en de belangrijkste sectoren zijn nu de handel met Rusland, scheepsherstellingen, toerisme en de dienstensector.


De ontscheping verloopt heel vlot en we zijn al heel snel op weg naar Kirkenes Airport.  Onderweg zien we alle opschriften in 2 talen,  zowel Noors als Russisch.  We zijn hier tenslotte maar zo'n 10km verwijderd van de Russische grens.  Heel merkwaardig ook om hier ineens wegwijzers naar Murmansk te zien...

Na zo'n half uurtje bus bereiken we tenslotte de luchthaven.



Kirkenes - Oslo  SK4473 11h30 : 13h35 
Oslo - Brussels  SK4745 16h25 : 18h25

Besluit
We keken al heel lang uit om ooit eens "de mooiste zeereis ter wereld" te doen.  Door omstandigheden is het er veel sneller van gekomen dan gedacht en we hebben er dan ook absoluut geen spijt van.  Het was een unieke ervaring om door dit prachtige landschap te varen.
We hebben ongelooflijk veel geluk gehad met het weer, waardoor we ook 3 opeenvolgende nachten het poollicht hebben kunnen/mogen aanschouwen.
Ik kan mij echt niet voorstellen wat het moet zijn om deze reis te moeten doen een week in de regen of bij stormweer.  Alles staat of valt immers met de weersomstandigheden.

Hoogtepunten waren, naast de algehele route, uiteraard het poollicht, de husky sledetocht en de excursie naar de Noordkaap.

De Hurtigruten boten zijn heel comfortabel, maar wie gewoon is om cruises te doen in de Caraïben zal ongetwijfeld ontgoocheld zijn.  Hier zijn de landschappen de juwelen en niet de dames die 's avonds behangen met dure kettingen de trap afdalen en alles in het werk stellen om toch maar eens bij de kapitein aan tafel te mogen zitten.  Op de Hurtigruten schoof de kapitein gewoon met/tussen ons aan tijdens het buffet en de kledij was gewoon dezelfde waarmee we aan dek stonden (maar wel enkele vesten minder...).
Het eten was heel lekker.  Ik heb nog nooit zo veel en zo'n lekkere vis gegeten.  We waren dan ook te gast in hét visland bij uitstek.
Bijkomend pluspunt : de boot was slechts voor de helft bezet (300 opvarenden).  De voorlaatste dag kwamen 140, zeer gedisciplineerde, Engelsen aan boord en alhoewel de boot dan nog bijlange niet volzet was, was dit toch al een gans ander gevoel.

Of deze reis effectief de "mooiste zeereis ter wereld" is, dat weten we niet, om de eenvoudige reden dat we daarvoor eerst álle zeereizen ter wereld zouden moeten doen.  Maar eerst gaan we nog eens de rode rotsen in het Zuidwesten van de VS opzoeken....




2 opmerkingen:

  1. Schitterend! Ik heb genoten van de vele mooie foto's en het reisverslag. Ontzettend gaaf dat jullie 3x van het noorderlicht hebben mogen genieten. Ook fijn dat er later toch nog sneeuw aan te pas kwam, dat maakt het m.i. net wat meer af tijdens zo;n winterreis.
    Bedankt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heb hier de hele middag lezend zitten genieten. Wat een fantastisch verslag.
    Misschien wel een goed idee om dit jaar met Kerst ook zo'n reis te gaan maken.
    Dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen