06 maart 2014 - Oksfjord - Berlevag (excursie Noordkaap)



Niettegenstaande het nachtelijke schouwspel staan we toch om 7u weeral aan dek.  We willen nu éénmaal zoveel mogelijk meepikken van de mooie uitzichten waar we langs varen.
En het ziet er naar uit dat het opnieuw een zonnige dag wordt.

Overigens zijn we tussen 5u15 en 06u00 het meest noordelijke punt van onze vaarroute gepasseerd, Hammerfest op 70°39'48" N.  Van hieruit is het in vogelvlucht nog zo'n 2.000km naar de Noordpool.





Het is iets na 8u als we zusterschip MS Nordnorge aan de einder zien opduiken.









We vervolgen onze route richting Havøysund, het centrum van een groot eilandenrijk.







Het grootste deel van de bevolking is van de overige eilanden naar het centrale eiland verhuisd. Het stadje telt nu 1400 inwoners en is een traditierijk vissersdorp met een haven in het midden van onze vaarroute. Vóór de oorlog woonden er in het centrum van Havøysund slechts 150 mensen. Verder in zee liggen er rijke visgebieden.
Tegenwoordig weten we dat ook hier gas te vinden is. Maar het eventueel aan land brengen gebeurt pas in Hammerfest. Havøysund wordt dus voorlopig nog geen olie metropool. Vis is er alvast meer dan genoeg om de toekomst veilig te stellen. De visverwerkende nijverheid heeft bepaald geen gebrek aan grondstoffen.

De grootste vissersdorpen aan de kust van Finnmark hebben nu een verbinding met de E6 die het hele jaar open blijft. De afstand van Havøysund tot de E6 bedraagt 82 km. 
Aan de noordzijde van het eiland Hjelmsøy, pal naar het noorden, ligt de grootste vogelberg van Europa voor zeekoet en de alk, de "Hjelmsøystauren". Daarop leven zo'n 250.000 volgens. De Hurtigruten vaart er nu niet meer heen. In het verleden lieten de boten hun scheepshoren loeien wanner ze voorbij een vogelberg kwamen, zodat de vogels in grote zwermen opvlogen. Om begrijpelijke redenen wordt deze methode nu niet meer toegepast.

Als we de beschutte ligging van Havøysund terug uitvaren komen we in een gans ander weertype en, vooral, andere zee, de Barentszzee terecht.  Niettegenstaande de striemende wind en het feit dat de boot behoorlijk gaat kantelen merken we daar eigenlijk niet zoveel van.  Blijkbaar heeft hij toch wel heel goede stabilisatoren.













De zee wordt echter al snel opnieuw rustiger en maar goed ook, want vandaag staat een heel vroege lunch (10u30) op het programma.  We zetten immers koers richting Honningsvåg van waar we om 11u15 al vertrekken naar de Noordkaap.



Zelfs bewoning (zomercabines) op de meest afgelegen plekken...




 De stormwind jaagt de sneeuw over de bergtoppen.





We varen Honningsvåg binnen.

 



Honningsvåg is met zijn 2800 inwoners de hoofdstad van de Noordkaap. De hele gemeente telt 3500 inwoners. Vroeger vormde een autoveerboot de enige verbinding met het vaste land ( Kåfjord ), maar in de zomer van 1999 werd er een nieuwe weg geopend met een onderzeese tunnel van 6,8 km, die de veerboot vervangt. 

De degelijke beschutting van de haven van Honningsvåg heeft er mede toe geleid dat deze zich ontwikkelde tot een grote visserhaven. Daardoor groeide ook de visindustrie, met als specialiteiten visveredeling, diepvriesvis, vismeel en visolie. Op enige afstand van het centrum bevindt zich - niet onlogisch - ook de Noorse Hogeschool voor Visserij.

Verder vindt men hier industrie, handel en brandstoftanks voor 4000 à 5000 schepen die jaarlijks de haven binnen lopen. Het Loodswezen heeft de levensbelangrijke taak om al dit verkeer in goede banen te leiden. Het vliegveld ontvangt 19.0000 passagiers per jaar.

Hier doet zich in de lente telkens opnieuw een merkwaardig schouwspel voor : er worden ongeveer 3800 rendieren met landingsboten van het Noorse leger overgebracht naar hun zomerweiden op het eiland Magerøy. Maar als de rendieren in de herfst weer naar de besneeuwde vlakten van Karasjok terug keren, zwemmen ze zelf over de 1800 m brede zee-engte, met hun kalveren die eind mei / begin juni geboren zijn. Er werd hiervan door de BBC een schitterende documentaire gemaakt.

Hier stappen we in de bus om ons naar de Noordkaap te brengen.  
De Noordkaap is 34 km lang. Op onze rit komen we langs de 71ste breedtegraad, het vliegveld en ( in de zomer ) een kamp van de Samen ( lappen ). 
In de wintermaanden is men verplicht om in colonne naar de Noordkaap te rijden.  Men wordt immers, op vaste uren, opgewacht door een sneeuwruimer.  Die rijdt vóór de auto/bus colonne en maakt de weg sneeuwvrij.  De colonne wordt afgesloten door een service car.  Als je dus te laat aankomt moet je wachten tot de sneeuwruimer terug is.
De bijna apocalyptische weersomstandigheden zorgen voor een speciale ervaring : door de stormachtige wind en daarmee gepaard gaand opwaaiende sneeuw zien we soms enkel maar de zwaailichten van de sneeuwruimer.
We zijn hier inmiddels ook de noordelijke boomgrens voorbij en zijn dus in een toendra landschap zonder bomen.  Heel merkwaardig om echt nergens nog een boom te zien.

Dan rijden we het Noordkaap plateau op, dat zich 307 m boven de zeespiegel bevindt. Vroeger , vóór deze weg werd aangelegd klommen de toeristen vanuit Hornvika de 1008 treden naar boven. 
We staan nu op 71° 10' 21" noorderbreedte ten opzicht van de evenaar en op 2080 km afstand van de noordpool  Niettegenstaande de zon opnieuw van de partij is, is het hier door de bijzonder stevige wind, behoorlijk koud.


Niettegenstaande de zon inmiddels opnieuw van de partij is, is het door de striemende wind, behoorlijk koud.

Het noordelijkste punt van Europa is de kleine kaap die ten westen van het plateau uitsteekt, de "Knivskjell-odden" ( Knivskjell - kaap ), die op een breedtegraad van 71° 11' 8" noorderbreedte ligt. Er loop een gemarkeerd wandelpad heen.  In deze weersomstandigheden is dat echter onmogelijk.


De Noordkaap-hal is in de berg gebouwd en biedt een panoramisch uitzicht, een unieke filmvoorstelling, souvenirwinkels, een postkantoor enz.  Velen sturen hier een kaartje naar zichzelf omdat de postzegel hier afgestempeld wordt met "Nordkapp", toch wel iets uniek.






We gaan eerst heel snel eens tot bij de wereldbol (die de Noordkaap aanduidt), maar gaan dan eerst naar de filmvoorstelling kijken.  Dit is echt een schitterende video gebaseerd op de migratie van de rendieren.  Men ziet ze aan het begin van de film aankomen met de boten van het Noors leger en vervolgens krijgt men het ontluiken van de lente te zien, hoe het dagelijkse leven in de regio opnieuw op gang komt en men sluit af met de migratie van de rendieren terug naar het vasteland.  Heel bijzonder en absoluut de moeite om deze, gratis, voorstelling te gaan bekijken.






Na de filmvoorstelling verkiezen de meeste toeristen de warme Noordkaap-hal en we hebben het plateau dan ook zowat voor ons alleen.





We moeten ons behoorlijk schrap zetten om niet omver te waaien.








Mede door de weersomstandigheden was dit één van de meest beklijvende excursies die we ooit gedaan hebben.  Met deze stormwind, vriestemperaturen en pakken sneeuw was dit een unieke ervaring, met dank aan de bijna apocalyptische omstandigheden.
Ik kan mij voorstellen dat dit in de zomermaanden als een "tourist trap" beschouwd wordt (de excursie is niet bepaald goedkoop...) vermits men dan ook eigenlijk enkel maar een kale rots ziet.  De Noordkaap bezoeken in short en T-shirt is dan wellicht ook heel wat minder memorabel...


 Mooi uitzicht op de terugweg.


 De boot vertrekt opnieuw om 14u45, met een nog steeds vrij behoorlijke wind.



We krijgen nog een staaltje zee-vakmanschap voorgeschoteld als men met een klein bootje iemand afzet.



We komen ook langs de "Sami Church" voorbij die beschouwd wordt als één van de meest elegante kliffen van Noorwegen.


De wind heeft inmiddels het grootste deel van de wolken weggeblazen en we krijgen opnieuw een schitterende zonsondergang te zien...Norway is burning...










Voorlaatste aanlegplaats voor vandaag is Kjøllefjord.




Kjøllefjord is adembenemend bij het binnenvaren, met de mooiste klippenformatie van Noorwegen: Finnkjerka. Deze rotsen weren pas in 1955 voor het eest beklommen. Binnen in de fjord, bij Oksvåg, bevindt zich het noordelijkste berkenbos ter wereld. Kjøllefjord is uiteraard een vissersdorp, en het centrum van de gemeente Lebesby met haar 1400 inwoners. Hier vindt u nog uitgestrekte onbebouwde gebieden, maar de gronden binnen de fjord worden voor landbouw gebruikt. De kerk werd na de oorlog door Denemarken geschonken.

Laatste stop (waar we niet van boord gaan) is Berlevåg (1200 inwoners). De weg over de berg naar de E6 is het hele jaar door open. De vis wordt uit de rijke visgebieden naar Berlevåg gebracht, maar de haven ligt vlakbij de zee zonder enige natuurlijke bescherming.

De Hurtigruten heeft lange tijd geen kade gehad om aan te leggen, en water erger was, ook de vissersboten vonden hier onvoldoende beschutting bij noodweer. Tot tweemaal toe werd het grootste deel van de vissersvloot vernietigd. En tot tweemaal toe onderging de grote golfbreker, die verondersteld wordt de haven te beschermen, hetzelfde lot. In 1973 werd er echter een nieuwe golfbreker gebouwd.
Deze is samengesteld uit "tetrapoden" , vierarmige betonnen klossen van 15 ton, die in elkaar gevlochten werden, zodat het water er nog wel door kan maar zelfs golven met een hoogte van 9.80 meter de golfbreker niet meer kunnen wegbeuken. Zo heeft men de kracht van de golven weten te breken en de boten een veilige haven bezorgd. Berlevåg heeft meerdere visindustrie bedrijven, een mechanische werkplaats, een kerk uit 1960, een havenmuseum, en het Berlevåg mannen zangkoor.

Ondertussen is het opnieuw bewolkt geworden en we gokken dat er deze nacht geen poollicht zal te zien zijn.  We gaan dan ook slapen (met het ingeschakelde weksignaal voor poollicht).  Vermits we niets gehoord hebben, en dus geslapen hebben als een roos, vermoeden we dat er inderdaad geen poollicht zal geweest zijn.

Het weer : voormiddag zonnig.  Na de middag opklaringen en zwaar bewolkt.  Op de Noordkaap stormachtige wind.  Ganse dag droog.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten